Alfa Romeo 156

          Η Alfa Romeo 156 ήταν ένα μεσαίο αυτοκίνητο, που παρήχθη από την ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία Alfa Romeo, μεταξύ του 1997 και του 2007. Αντικατέστησε την Alfa Romeo 155 και αντικαταστάθηκε το 2005 από την Alfa Romeo 159.

             Το μοντέλο κέρδισε το βραβείο του Αυτοκινήτου της Χρονιάς για το 1998. Επίσης και εμπορικά, ήταν μια μεγάλη επιτυχία για την Alfa Romeo και βοήθησε σημαντικά στην ενίσχυση του ίματζ της εταιρείας και στην έξοδό της από τη δύσκολη οικονομική κατάσταση που βρισκόταν προηγουμένως. Με την δυναμική αισθητική του, η οποία διαμορφώθηκε από τον Walter de'Silva και τις υψηλές επιδόσεις του, προσέλκυσε ένα σημαντικό ποσοστό υποψήφιων αγοραστών της μεσαίας κατηγορίας. Το αποτέλεσμα ήταν να κατασκευαστούν 680.000 αντίτυπα σειράς 156, από το 1997 έως το 2005.

             Το ντιζάιν της 156 διαμορφώθηκε από το Alfa Centro Stile, υπό την ηγεσία του Walter de'Silva, ο οποίος ήταν ο επικεφαλής του. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν άκρως ελκυστικό και διαμόρφωσε μία νέα σχεδιαστική ταυτότητα για την Alfa Romeo. Με τις έντονες καμπύλες του, την εντυπωσιακή βαθουλωτή γρίλια, τις έντονα ρετρό μπροστινές χειρολαβές του και τις κρυμμένες πίσω χειρολαβές του, θεωρήθηκε από αρκετούς τότε ως το ομορφότερο αυτοκίνητο στην κατηγορία του. Σημειωτέον ότι υπήρξε ένα από τα πρώτα sedan παγκοσμίως με κρυμμένες πίσω χειρολαβές και ταυτόχρονα τονισμένες μπροστινές χειρολαβές, έτσι ώστε να δίνει την οπτική εντύπωση ενός 2-πορτου coupé. Η έμπνευση για το ντιζάιν της 156 είχε προέλθει από 3 ιστορικά μοντέλα της Alfa Romeo: την 1900, την Giulietta και την Giulia.

       Αρχικά προσφερόταν μόνο σε 4-πορτη σεντάν εκδοχή αμαξώματος και με 3 βενζινοκινητήρες Twin Spark: 1.6, 1.8 και 2.0 λίτρων. Επίσης, διαθέσιμοι ήταν και 2 turbodiesel 1.9 και 2.4 λίτρων. Τον Ιανουάριο του 2002, προστέθηκε ο κορυφαίος 2.5 λίτρων V6 24-βάλβιδος, ισχύος 190 hp.

         Στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Φρανκφούρτης, τον Σεπτέμβριο του 2001, έκανε ντεμπούτο η κορυφαία έκδοση GTA με ένα μηχανικό σύνολο 3.2 λίτρων V6, ισχύος 250 hp. Εκτός του ισχυρότερου κινητήρα, το GTA έφερε και σημαντικές αναβαθμίσεις στα φρένα και στο σύστημα διεύθυνσης.

Toyota Avensis

            Το Toyota Avensis είναι ένα μεγαλομεσαίο οικογενειακό αυτοκίνητο, που παράγεται στο Ντέρμπισαϊρ του Ηνωμένου Βασιλείου από την ιαπωνική αυτοκινητοβιομηχανία Toyota, από το 1997 και σήμερα βρίσκεται στη 3-η γενιά του.

        Είναι ο άμεσος διάδοχος του Toyota Carina E και διατίθεται ως 4-πορτο σεντάν, 5-πορτο liftback και 5-πορτο station wagon. Ένα μεγάλο MPV που ονομάζεται Toyota Avensis Verso  κατακευάζεται στην Ιαπωνία σε ξεχωριστή πλατφόρμα. Το Avensis είναι η βάση για το Scion tC, το οποίο κατασκευάζεται για την αγορά των ΗΠΑ και απευθύνεται επίσημα στην νεολαία.

          Το Toyota Avensis εισήχθη το 1997, με σκοπό να δημιουργήσει ένα πιο σύγχρονο όνομα σε σύγκριση με το αξιόπιστο, αλλά γηρασμένο πλέον Toyota Carina. Όπως και ο προκάτοχός του, το Avensis ήταν αξιόπιστο, και αποδείχθηκε μεγάλη εμπορική επιτυχία για την Toyota σε όλα τα κράτη της Ευρώπης, μεταξύ των οποίων και στην Ελλάδα. Ειδικότερα μάλιστα στην Ελλάδα, η έκδοση 2.0 τουρμποντίζελ γνώρισε τεράστια απήχηση ως ταξί, επι όλα τα έτη κυκλοφορίας του και στις 3 γενιές του.

           Με τα χρόνια, το Toyota Avensis, έχει κερδίσει σε μέγεθος, τεχνολογία, δύναμη και οικονομία και συναγωνίζεται επάξια τα άλλα δυνατά ονόματα της μεσαίας κατηγορίας, όπως το Ford Mondeo, το Volkswagen Passat, το Opel Insignia, το Citroën C5 και το Mazda 6.

Nissan 350Z

        Το Nissan 350Z ήταν ένα σπορ αυτοκίνητο που κατασκευαζόταν από την ιαπωνική αυτοκινητοβιομηχανία Nissan, μεταξύ του 2002 και του 2009. Αντικατέστησε το Nissan 300ZX και υπήρξε η 5-η γενιά από τη θρυλική σειρά «Ζ», η οποία ξεκίνησε με το Datsun 240Z, το 1969.

        Μετά τη διακοπή της εξαγωγής του Nissan 300ZX στις ΗΠΑ, το 1996, η διοίκηση της Nissan προσπάθησε επειγόντως να διατηρήσει ζωντανό το όνομα «Ζ», δημιουργώντας το επόμενο έτος ένα νέο μοντέλο 240Z για να πάρει τη θέση του. Το καινούριο 240Z σχεδιάστηκε και εξελίχθηκε από το τμήμα σχεδιασμού της Βόρειας Αμερικής, στον ελεύθερο χρόνο τους από την κύρια εργασία. Το πρωτότυπο 240Z Concept παρουσιάστηκε στο North American International Auto Show, το 1999 μάλιστα το εντυπωσιακό πορτοκαλί χρώμα του διατηρήθηκε και στο 350Z παραγωγής.

       Ο Yutaka Katayama, γνωστός ως «ο πατέρας της Σειράς Z», έδειξε κάποια αρχικά σχέδια στο ακροατήριο, ενώ λάμβανε ένα βραβείο στον τομέα των κινητήρων εσωτερικής καύσης. Ωστόσο, η αισθητική εμφάνιση των νέων «240Z» δεν είχε εγκριθεί από το δημιουργό του πρωτοτύπου «240Z», Esihiko Matsui. Επιπλέον, ο κινητήρας του (είχε προέλθει από το Nissan Altima) ήταν 4-κύλινδρος 2.4 λίτρων, με ισχύ 200 hp και ήταν σαφώς ανεπαρκής για τα δεδομένα των σύγχρονων σπορ αυτοκινήτων.

       Ως αποτέλεσμα, δημιουργήθηκε ένα νέο πρωτότυπο και παρουσιάστηκε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Ντιτρόιτ το 2001, ως «Z Concept». Είχε υποστεί αλλαγές στο σχεδιασμό και έφερε έναν ισχυρότερο κινητήρα V6 3.5 λίτρων και ισχύος 280 hp. Από τον όγκο του κινητήρα, προήλθε και το όνομα του μοντέλου: 350Z.

Επιδόσεις

• Κινητήρας:  βενζίνη,  3.498cm
• Μέση κατανάλωση:  12  l/100 km
• Ισχύς:  280 hp στις 6.200 στροφές/λεπτό
• Επιτάχυνση 0–100:  5,9 s
• Μέγιστη ταχύτητα: 250 km/h,ηλεκτρονικά περιορισμένη                      

                                      

BMW 7 Series

            Η BMW 7 Series ήταν ένα πολυτελές αυτοκίνητο που παρήχθη από τη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία BMW από το 2001 έως το 2008. Tο αυτοκίνητο αποκαλύφθηκε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Φρανκφούρτης τον Σεπτέμβριο του 2001 και αρχικά κυκλοφόρησαν μόνο  τα μοντέλα 735i (ισχύος 272 hp) και 745i (ισχύος 333 hp), με κινητήρες V8. Λίγους μήνες μετά, ακολούθησαν οι εκδόσεις ντίζελ, με σύστημα ψεκασμού common-rail  2ης γενιάς, ενώ το φθινόπωρο του 2002, η παλέτα συμπληρώθηκε με την έκδοση με κινητήρα V12, ισχύος 445 hp, με άμεσο ψεκασμό και, για πρώτη φορά, με πλήρως μεταβλητό έλεγχο βαλβίδων Valvetronic.

        Στο σημείο που βρίσκεται παραδοσιακά ο λεβιές ταχυτήτων, τοποθετήθηκε το καινοτόμο σύστημα iDrive. Το iDrive ελέγχεται από ένα περιστροφικό ποντίκι, μέσω ποικιλίας κινήσεων joystick/ολίσθηση/πάτημα. Με το σύστημα αυτό ρυθμίζεται το GPS, ο κλιματισμός, το ηχοσύστημα και η πρόσβαση στο Διαδίκτυο. Όλες οι σχετικές ενδείξεις ενσωματώθηκαν στην κεντρική οθόνη, που είχε τοποθετηθεί στο πάνω μέρος της κεντρικής κονσόλας, η οποία ενημέρωνε τον οδηγό και για την κατάσταση του κινητήρα.

         Τον Απρίλιο του 2005, η 7 Series  υπέστη ένα έντονο λίφτινγκ στην εξωτερική εμφάνιση, ενώ επίσης, όλοι οι κινητήρες εκτός από τον V12 υπέστησαν εκσυγχρονισμό. Επίσης, εμφανίστηκε το πακέτο Adaptive Drive, αμορτισέρ με ρυθμιζόμενη δύναμη απόσβεσης. Το σύστημα iDrive απλοποιήθηκε και έγινε πιο φιλικό στη χρήση για τον οδηγό. Ο αισθητήρας βροχής και οι προβολείς αυτόματης λειτουργίας και προσαρμογής έγιναν πλέον στάνταρ σε όλα, ενώ εμφανίστηκε και Σύστημα Νυχτερινής Όρασης.

VW New Beetle

       Το Volkswagen New Beetle είναι ένα μικρομεσαίο αυτοκίνητο που παρήχθη από τη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία Volkswagen από το 1997 έως το 2010. Η έμπνευση για την σχεδίασή του, όπως και το όνομά του, προήλθαν από τον πρώτο Σκαραβαίο της Volkswagen, μία τάση που ακολούθησαν και άλλοι κατασκευαστές, με την αναβίωση του Mini και του Fiat 500.

      Το μοντέλο λανσαρίστηκε αρχικά στις ΗΠΑ τον Μάρτιο του 1998, όπου και σημείωσε την μεγαλύτερη απήχηση. Η διεθνής εκδοχή του έφτασε τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο κυκλοφόρησε σε ορισμένα κράτη της Ευρώπης, αν και σε κάποια άλλα, όπως στην Ιταλία και στην Ελλάδα, λανσαρίστηκε σταδιακά μέσα στο 1999.

     Βασίστηκε στο σασί του 4ης γενιάς του Volkswagen Golf  και ως αποτέλεσμα, σε αντίθεση με τον κλασικό Σκαραβαίο που είχε τη διάταξη «όλα πίσω», το New Beetle έχει τον κινητήρα στο μπροστινό μέρος, την κίνηση στους εμπρός τροχούς και το χώρο αποσκευών στο πίσω μέρος.

       Το Volkswagen New Beetle κέρδισε τον τίτλο του Αυτοκινήτου Εισαγωγής της Χρονιάς του αμερικανικού περιοδικού Motor Trend, για το 1999.

        Αρχικά κυκλοφόρησε με 3 κινητήρες: έναν 2-λιτρο βενζίνης, έναν 1.8 Turbo, συν έναν τουρμποντίζελ 1.9 TDI. Οι σχετικά υψηλοί κυβισμοί τους όμως, είχαν ως αποτέλεσμα μία μέτρια εμπορική πορεία στην Ευρώπη το 1ο έτος κυκλοφορίας του, σε αντίθεση με τις εξ' αρχής πολύ καλές πωλήσεις στην αγορά των ΗΠΑ. Τον Νοέμβριο του 1999, ωστόσο, μπήκε στην παραγωγή και ένας πιο προσιτός κινητήρας βενζίνης 1.6 λίτρων και αυτό βελτίωσε κατά πολύ τις ευρωπαϊκές του πωλήσεις.  Τέλος το 2001 εισήχθει και μία έκδοση 1.4 λίτρων ενώ μεταγενέστερα εμφανίστηκαν και νέες, ισχυρότερες εκδόσεις. Στα μέσα του 2003, προστέθηκε μία ανοιχτή έκδοση convertible, ως αντικαταστάτης του κλασικού Volkswagen Beetle Cabrio, που είχε παραχθεί από την εταιρεία μετατροπών Karmann μεταξύ του 1949 και του 1980.

       Τον Μάιο του 2010, η Volkswagen ανακοίνωσε ότι η παραγωγή της πρώτης γενιάς του New Beetle θα σταματήσει εντός λίγων μηνών, όπως και τελικά έγινε τον Ιούλιο.

Skoda Octavia

         To Škoda Octavia είναι ένα μεσαίο οικογενειακό αυτοκίνητο, που παράγεται από την τσεχική αυτοκινητοβιομηχανία Škoda Auto από το 1996 και σήμερα βρίσκεται στη δεύτερη γενιά του. Τα πρώτα 5 χρόνια παραγωγής του, μέχρι την εμφάνιση του ακόμα μεγαλύτερου Škoda Superb το 2001, υπήρξε η ναυαρχίδα της γκάμας της εταιρείας. Αποτέλεσε το πρώτο μοντέλο της εταιρείας που εξελίχθηκε από κοινού με τον όμιλο Volkswagen, στον οποίο η μάρκα εντάχθηκε το 1991.

         Βασίζεται μηχανικά στο μικρομεσαίο Volkswagen Golf, αλλά σε επιμηκυμένη εκδοχή της πλατφόρμας αυτής, με το μήκος του να ξεπερνάει τα 4,5 μέτρα, μπαίνοντας στα όρια της μεσαίας κατηγορίας D. Επίσης, αντίθετα με τους περισσότερους ανταγωνιστές του, υπήρξε μόνο 5-πορτο, όπως και 5-πορτο station wagon και θεωρείται ότι εμπίπτει στην μεσαία κατηγορία, αντί της μικρομεσαίας όπου ανήκει το Golf, ιδίως αν ληφθούν υπόψη το μέγεθος και τα επίπεδα εξοπλισμού του Octavia.

        Υπάρχει και μία έκδοση υψηλών επιδόσεων, με έντονα σπορ πινελιές, γνωστή ως Octavia RS, η οποία έχει στενή συγγένεια με το Volkswagen Golf GTI. Έχει κυκλοφορήσει σε δύο γενιές, η πρώτη από το 1996 έως το 2010 και η δεύτερη από το 2004 έως σήμερα. Η ονομασία Octavia προέρχεται από το επίσης οικογενειακό μοντέλο που κυκλοφόρησε από το 1959 έως το 1971.

         Το Škoda Octavia γνώρισε εξαιρετικά μεγάλη εμπορική επιτυχία στην Ελλάδα, χάρη στους μεγάλους χώρους του, την πληθώρα εκδόσεων και την ανταγωνιστική του τιμή. Οι εκδόσεις TDI (τόσο της 1-ης, όσο και της 2-ης γενιάς) γνώρισαν τεράστια απήχηση ως ταξί, ενώ εξαιρετικά δημοφιλείς στην Ελληνική Αστυνομία είναι οι εκδόσεις turbo και TSI (επίσης 1-ης και 2-ης γενιάς).

Lotus Elise

         Η Lotus Elise είναι ένα διθέσιο πισωκίνητο σπορ αυτοκίνητο, το οποίο σχεδιάστηκε από την βρετανική Lotus Cars στις αρχές του 1994 και παρουσιάστηκε στο κοινό τον Σεπτέμβριο του 1996. Από τα τέλη του 2000, βρίσκεται στη δεύτερη γενιά του.

     Κατασκευάζεται από υαλονήματα που καλύπτουν το αλουμινένιο του σασί. Το συγκεκριμένο είδος σασί παρέχει μία καλή πλατφόρμα για τις αναρτήσεις, διατηρώντας στο ελάχιστο δυνατό το βάρος του αυτοκινήτου και το κόστος κατασκευής και ακολουθώντας τη βασική φιλοσοφία του ιδρυτή της Lotus, Κόλιν Τσάπμαν, για απόδοση μέσω του μειωμένου βάρους.Ενδεικτικώς, ακόμα και η βασική έκδοση της Lotus Elise, με 122 άλογα, καταφέρνει επιτάχυνση 0-100 km/h σε λιγότερο από 6 δευτερόλεπτα και μπορεί να φθάσει τα 200 km/h.

      Υπάρχουν διάφορες εκδόσεις και παραλλαγές της Lotus Elise. Πιο συγκεκριμένα η εταιρεία διαθέτει αυτοκίνητα με αποδόσεις 122, 160, 190 και 220 ίππους στην απλή έκδοση, με κινητήρες αρχικά προερχόμενους από τη Rover και αργότερα από την Toyota. Υπάρχει και η κλειστή έκδοση, με την ονομασία Lotus Exige και ξεκινάει από τους 240 ίππους.

        Ο διάδοχός του, η τρίτη γενιά της Elise, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Παρισιού, τον Οκτώβριο του 2010 και αναμένεται να κυκλοφορήσει το 2012.

VW Golf

      Το Volkswagen Golf είναι ένα μικρομεσαίο αυτοκίνητο που κατασκευάζεται από τη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία Volkswagen από το 1974 έως και σήμερα. Μέχρι σήμερα, έχουν κυκλοφορήσει 6 γενιές του μοντέλου και συνολικά είναι το 1ο σε πωλήσεις μοντέλο της Volkswagen, με 27.190.000 αντίτυπα να έχουν κατασκευαστεί έως τον Μάιο του 2010.

         Αντικατέστησε με επιτυχία, το 1974, το Volkswagen Beetle, το οποίο όμως συνέχισε να κατασκευάζεται και η παραγωγή του στο Μεξικό έφτασε έως το 2003. Το Golf διατήρησε την υψηλή δημοτικότητα του προκατόχου του και το 2002 οι συνολικές πωλήσεις του ξεπέρασαν αυτές του Beetle.

     Το Golf είναι διαθέσιμο σε αρκετούς τύπους αμαξώματος: 3-πορτο και 5-πορτο hatchback, 5-πορτο station wagon, 2-πορτο cabrio, 5-πορτο MPV, ενώ υπάρχει και 4-πορτη sedan έκδοση που ονομάζεται Jetta. Επιπλέον, πολλά μοντέλα του ομίλου Volkswagen βασίζονται στο Golf.

        Η ονομασία Golf προήλθε από τη γερμανική λέξη Golfstrom, το λεγόμενο Ρεύμα του Κόλπου (Gulf Stream).

Fiat Nuova 500

     Το Fiat Nuova 500 είναι η αναβίωση του θρυλικού Fiat 500, που κατασκευάστηκε μεταξύ του 1957 και του 1975. Το ντιζάιν του παραπέμπει άμεσα στο κλασικό «πεντακοσαράκι», με αποτέλεσμα να διατηρεί την ίδια 3-πορτη hatchback 2 όγκων, 4-θέσια διάταξη. Από την άλλη, τόσο ο κινητήρας, όσο και η μετάδοση της κίνησης στο νέο 500 είναι μπροστά, κοινώς «όλα εμπρός», σε αντίθεση με το «όλα πίσω» του αρχικού 500. Επίσης, οι διαστάσεις του νέου Fiat 500 έχουν αυξηθεί σημαντικά ως προς τον κλασικό πρόγονό του, για λόγους παθητικής ασφάλειας και ευρυχωρίας. Το μοντέλο κέρδισε τον τίτλο του Ευρωπαϊκού Αυτοκινήτου της Χρονιάς για το 2008.

     Η πρώτη επίσημη ανακοίνωση για το νέο 500 ήρθε στις 5 Μαΐου 2006, όταν η Fiat ανακοίνωσε ότι η παρουσίαση του αυτοκινήτου θα ήταν οριστική εντός 500 ημερών, αριθμός σημαδιακός, καθώς συνέπιπτε με το όνομα του μοντέλου.Το πιο σημαδιακό γεγονός πάντως, ήταν ότι η Fiat παρουσίασε το εντελώς νέο 500 στις 4 Ιουλίου 2007, ακριβώς 50 χρόνια μετά την παρουσίαση του πρώτου Fiat 500, που είχε λάβει χώρα στις 4 Ιουλίου 1957. Η τελετή παρουσίασης του νέου 500 ήταν φαντασμαγορική, με 250.000 άτομα να την παρακολουθούν - ήταν το μεγαλύτερο σόου για λανσάρισμα αυτοκινήτου την τελευταία δεκαετία και προανήγγειλε την εμπορική πορεία του νέου 500.

      Κατά το λανσάρισμα, το Fiat Nuova 500 προσφερόταν με τρία μηχανικά σύνολα: δύο βενζινοκινητήρες 1.2 cm³ και 1.4 cm³, και έναν 1.3 cm³ JTD Multijet. Όλοι οι κινητήρες πληρούσαν εξ' αρχής τις ιδιαίτερα αυστηρές προδιαγραφές καυσαερίων Euro 5, πριν ακόμα τεθούν υποχρεωτικά σε ισχύ από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

     Η ιστορική ειρωνεία ήταν ότι παρά το όνομα του μοντέλου και σε αντίθεση με τον κλασικό του πρόγονο, ο μικρότερος κυβισμός του νέου Fiat 500 ήταν 1.2 cm³, νούμερο κατά πολύ μεγαλύτερο από τον κυβισμό του Fiat 500 του 1957. Tον Μάρτιο του 2010, ωστόσο, παρουσιάστηκε ένας ακόμα βενζινοκινητήρας, ακόμα μικρότερου κυβισμού, μόλις 875 cm³, αλλά με turbo. Πρόκειται για τον 0.9 L TwinAir, ο οποίος μάλιστα είναι 2-κύλινδρος σε σειρά, με αποτέλεσμα την εξαιρετικά χαμηλή κατανάλωση καυσίμου.

Dodge Viper

        Η Dodge Viper ήταν ένα 2-θέσιο σπορ αυτοκίνητο υψηλών επιδόσεων, που παρήχθη από την αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία Dodge, μεταξύ του 1991 και του 2010, σε τέσσερις διαδοχικές γενιές. Σύντομα αναμένεται να παρουσιαστεί η 5-η γενιά της.

      Σε ολόκληρη τη διάρκεια παραγωγής όλων των γενεών της, προσφερόταν με έναν μόνο κινητήρα και μάλιστα πάντα V10 και αποκλειστικά με 6-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο ταχυτήτων. Ο αρχικός κυβισμός του κινητήρα ήταν 8.0 λίτρα στην 1-η και 2-η γενιά, με την εισαγωγή της 3-ης γενιάς αυξήθηκε στα 8.3 λίτρα, ενώ στην 4-η γενιά στα 8.4 λίτρα. Οι μεταγενέστερες εκδοχές των 8.3 L και 8.4 L εξακολουθούν μέχρι σήμερα να κατέχουν και το ρεκόρ του μεγαλύτερου κυβισμού παγκοσμίως, σε αυτοκίνητο παραγωγής.

         Μέσα σε λίγα χρόνια, η Viper απέκτησε έναν εξαιρετικά φανατικό κύκλο οπαδών και το ίματζ της «εναλλακτικής αντι-Corvette». Ένα ιδιαίτερο γνώρισμα του μοντέλου ήταν ότι έφερε ένα σήμα με κεφάλι οχιάς, αντί για το σήμα της Dodge, καθώς Viper στα αγγλικά σημαίνει οχιά. Και οι 4 γενιές της, επίσης, απέσπασαν διαχρονικά σχόλια από τον Τύπο αυτοκινήτου και το κοινό ότι κανένα άλλο μοντέλο παραγωγής δεν ήταν σαν την οχιά της Dodge.

       Λόγω των οικονομικών προβλημάτων που δημιούργησε η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008, η ηγεσία του Ομίλου Chrysler αποφάσισε, το 2009, να σταματήσει την παραγωγή της. Το τελευταίο αντίτυπο της Viper, ένα μοντέλο με χρυσό χρώμα, κύλησε από τη γραμμή παραγωγής στις 1 Ιουλίου 2010. Η συγκεκριμένη Viper αποκτήθηκε από την οικογένεια Rauch από το Τέξας, η οποία έχει την μεγαλύτερη συλλογή Viper παγκοσμίως, με 40 διαφορετικές Viper στα γκαράζ της, επί του παρόντος.

      Μετά την εξαγορά της Chrysler από τον Όμιλο της Fiat, ο πρόεδρός της, Sergio Marchionne, τον Σεπτέμβριο του 2010, ανακοίνωσε την απόφαση της εταιρείας να αναβιώσει το μοντέλο και ανακοίνωσε ότι η νέα γενιά του θα κυκλοφορήσει το 2012. Για πρώτη φορά θα εξοπλιστεί με Σύστημα Ελέγχου Ευστάθειας και, γενικότερα, θα ωφεληθεί από την τεχνογνωσία της Ferrari, ωστόσο, δεν πρόκειται να βασίζεται σε κάποιο άλλο μοντέλο παραγωγής, διατηρώντας έτσι το ίματζ της ανεξαρτησίας του.

Lancia Thesis

    Το Lancia Thesis ήταν ένα πολυτελές αυτοκίνητο που παρήχθη από την ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία Lancia μεταξύ του 2001 και του 2009. Αντικατέστησε το Lancia Kappa ως το ακριβότερο μοντέλο της εταιρείας και πήρε το όνομά του από την ελληνική λέξη «θέσις». Ο διάδοχός του αναμένεται μέσα στο 2011, σε κοινή βάση με το Chrysler 300 δεύτερης γενιάς και θα αναβιώσει το όνομα Lancia Thema.

   Η αισθητική του Thesis βασίστηκε στο πρωτότυπο Lancia Dialogos, που είχε παρουσιαστεί στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Τορίνο το 1999. Το μοντέλο παραγωγής παρουσιάστηκε επίσημα στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης τον Μάρτιο του 2001 ωστόσο το λανσάρισμά του καθυστέρησε λόγω προβλημάτων αξιοπιστίας, κυρίως σχετικά με τα ηλεκτρονικά. Τελικώς οι πωλήσεις ξεκίνησαν τον Ιούνιο του 2002, αρχικά στην Ιταλία και σύντομα και στα άλλα κρατη.

      Το εσωτερικό του ήταν πολυτελέστατο, με δέρμα τύπου Alcantara και ο εξοπλισμός του εντυπωσιακός. Ακόμα και έτσι όμως, δεν μπόρεσε να σταθεί εμπορικά απέναντι στους κυρίαρχους της αντίστοιχης κατηγορίας (Mercedes-Benz, BMW και Audi), ενώ οι πωλήσεις του δεν πλησίασαν καν αυτές του προκατόχου του (Lancia Kappa) και τελικώς η παραγωγή του διακόπηκε στις αρχές του 2009. Συνολικά μόλις 25.000 αντίτυπα σειράς Thesis παρήχθησαν.

      Με την εξαγορά του ομίλου της Chrysler από την Fiat, αποφασίστηκε ότι Lancia και Chrysler θα μοιραστούν πλατφόρμες και μία από αυτές της Chrysler θα είναι η βάση για το διάδοχο του Thesis. Τελικώς, επελέγη το Chrysler 300 δεύτερης γενιάς, το οποίο θα πωλείται ως Chrysler στις αγγλόφωνες χώρες και στις υπόλοιπες ως Lancia. Μάλιστα θα αναβιώσει το όνομα Lancia Thema.

      Στην Ιταλία το Lancia Thesis είναι το επίσημο κυβερνητικό αυτοκίνητο, συνεχίζοντας έτσι την σχετική παράδοση των προκατόχων του Lancia Thema και Lancia Kappa που είχαν επίσης επιλεγεί για επίσημα οχήματα της κυβέρνησης της Ιταλίας.

Ferrari FXX

    Η Ferrari FXX είναι ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο υψηλών επιδόσεων, που Κατασκευάστηκε από το 2005 έως το 2007, στο Μαρανέλλο της Ιταλίας από την Ferrari, σε μόλις 31 αντίτυπα.

         Η FXX βασίστηκε στην πλατφόρμα της Ferrari Enzo του 2002 και μοιραζόταν μερικά κοινά στοιχεία, αλλά ήταν ελαφρύτερη και με πιο υψηλές επιδόσεις. Μεγάλο ποσοστό της τεχνολογίας που χρησιμοποιήθηκε στην FXX, είχε προηγουμένως αναπτυχθεί για την Enzo, σε συνδυασμό και με ορισμένα νέα στοιχεία που αναπτύχθηκαν από την Ferrari και τους τροφοδότες της.

         Επίσης και ο κινητήρας της FXX είχε βασιστεί σε αυτόν της Enzo, αλλά ο κυβισμός  και η ισχύς του είχαν αυξηθεί. Ωστόσο, η FXX ήταν μέρος ενός προγράμματος της εταιρείας και απευθυνόταν σε πολύ μικρό κοινό και υπό αυστηρούς όρους. Μόλις 31 αντίτυπα κατασκευάστηκαν, από τα οποία τα 29 πωλήθησαν σε προ-επιλεγμένους τακτικούς πελάτες της Ferrari, 1 για την συλλογή της Ferrari S.p.A. και 1 ως δώρο στον Michael Schumacher , για την προσφορά του στην ομάδα, όταν αποσύρθηκε από την ενεργό δράση στα τέλη του 2006. Η τελευταία είναι η μοναδική μαύρου χρώματος και φέρει την υπογραφή του στα καθίσματα.

       Οι 29 που κατάφεραν να την αγοράσουν, κατέβαλαν 1.500.000 €. Μάλιστα το συμβόλαιο αγοράς είχε έναν όρο που ανέφερε πως οι ιδιοκτήτες του συγκεκριμένου αυτοκινήτου απαγορεύεται να το οδηγήσουν σε δημόσιο δρόμο, παρα μονο σε συγκεκριμένες πίστες αγώνων και συγκεκριμένες ημέρες, όλες υπό την έγκριση της Ferrari. Επιπλέον, μόνο ο ιδιοκτήτης μπορούσε την οδηγήσει και κανενας αλλος. Αφού την οδηγούσαν για ένα διάστημα, έως την εξοικείωσή τους με αυτήν, οι ιδιοκτήτες της κατατοπίζονταν επίσημα από την Ferrari σχετικά με τις επιδόσεις της.Επιπρόσθετα, οι ιδιοκτήτες της FXX συμμετέχουν στις δοκιμές και τα αναπτυξιακά προγράμματα της Ferrari. Ως μέρος του προγράμματος της FXX, το σέρβις του μοντέλου γίνεται απευθείας στο εργοστάσιο της Ferrari. Ο σκοπός του προγράμματος της FXX, ήταν να προσφέρει στους πλέον φανατικούς και πιστούς πελάτες της Ferrari αποκλειστική πρόσβαση στις πιο σύγχρονες τεχνολογίες της μάρκας και να χρησιμοποιήσει τις αναφορές και παρατηρήσεις τους σχετικά με την FXX, στην εξέλιξη των μελλοντικών της μοντέλων.

 Επιδόσεις

• Κινητήρας: Αλουμινένιος , διάταξης V12 και 48-βάλβιδος, 6.262 cm³
• Μέγιστη ισχύς: 789 hp
• Επιτάχυνση 0-100 km/h: 2,8 δευτερόλεπτα
• Μέγιστη ταχύτητα: 391 km/h

Chevrolet Corvette

      H Chevrolet Corvette είναι ένα 2-θέσιο σπορ αυτοκίνητο υψηλών επιδόσεων, που κατασκευάζεται από την αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία Chevrolet, από το 1953 έως και σήμερα. Σήμερα βρίσκεται στην 6-η γενιά της και κατέχει τα ρεκόρ του πρώτου χρονολογικά και ταυτόχρονα του μακροβιότερου σπορ Αμερικανικού αυτοκινήτου.Από την εισαγωγή της 1-ης γενιάς μέχρι σήμερα, έχουν παραχθεί πάνω από 1,5 εκατομμύριο Corvette.

     Είναι ένα από τα γνωστότερα αυτοκίνητα παγκοσμίως, με εξαιρετικά υψηλό ίματζ. Ειδικότερα για τους Αμερικανούς, το όνομα Corvette θεωρείται τόσο μεγάλος μύθος, όσο θεωρείται η Porsche 911 στην Γερμανία και η Ferrari στην Ιταλία.

       Η πρώτη γενιά του αυτοκινήτου σχεδιάστηκε από τον Harley Earl και παρουσιάστηκε στο GM Motorama το 1953. Ο Myron Scott έδωσε στο νέο μοντέλο το όνομα Corvette, από ένα μικρό, ευέλικτο πολεμικό πλοίο, την Κορβέττα. Η παραγωγή της ξεκίνησε στις 30 Ιουνίου 1953. Αν και η 1-η γενιά της Corvette παρήχθη μόνο ως convertible, όλες οι μετέπειτα γενιές κατασκευάστηκαν και ως coupé και ως convertible, πάντα όμως αυστηρά 2-θέσιες και πάντα με τη διάταξη «κινητήρας μπροστά, πίσω κίνηση». Τα δύο πρώτα έτη παραγωγής έφερε έναν κινητήρα 6-κύλινδρο σε σειρά, αλλά όλες οι Corvette από το 1955 και μετά, συνδυάζονταν πάντα με 8-κύλινδρους κινητήρες, διάταξης V.

       Αρχικά κατασκευαζόταν Μίσιγκαν και στο Μιζούρι, ενώ σήμερα παράγεται στο Κεντάκι και είναι το επίσημο σπορ αυτοκίνητο του Commonwealth του Κεντάκι. Στο Bowling Green βρίσκεται και το National Corvette Museum, που φιλοξενεί ολόκληρη την ένδοξη ιστορία του μοντέλου. Η 7-η γενιά του μοντέλου, που φυσικά θα ονομάζεται Corvette C7, αναμένεται να παρουσιαστεί στα μέσα του 2013, για την σεζόν του 2014.

Aston Martin Rapide

      Η Aston Martin Rapide είναι ένα υπερπολυτελές 5-πορτο σπορ αυτοκίνητο, που παράγεται από την βρετανική εταιρεία σπορ αυτοκινήτων Aston Martin, από τον Μάιο του 2010.Το όνομα «Rapide» επελέγη ως αναφορά στην Lagonda Rapide, ένα πολυτελές σεντάν της Lagonda, η οποία είναι σήμερα μέρος της Aston Martin. Η Rapide βασίστηκε στο σασί της Aston Martin DB9, αλλά με 30 εκατοστά μακρύτερο μεταξόνιο.

          Μία πρώτη εντύπωση για το νέο μοντέλο δόθηκε τον Ιανουάριο του 2006, στο Διεθνές Σαλόνι Αυτοκινήτου στο Ντιτρόιτ, όταν παρουσιάστηκε το αρχικό concept car. Η τελική έκδοση παραγωγής της Rapide αποκαλύφθηκε τον Σεπτέμβριο του 2009, στο Σαλόνι της Φρανκφούρτης. Τα πρώτα αντίτυπα κύλησαν από την γραμμή παραγωγής τον Μάιο του 2010, με την βασική τιμή στην Ευρώπη, 180.000 €. 

Τεχνικά στοιχεία

• Κινητήρας: 5.935 cm³ V12
• Ισχύς: 470 hp
• Επιτάχυνση 0-100 km/h: 5,3 δευτερόλεπτα
• Μέγιστη ταχύτητα: 296 km/h
• Μέση κατανάλωση: 18,7 l / 100 km

Mitsubishi Lancer Evolution

        Το Mitsubishi Lancer Evolution, γνωστό επίσης και ως Mitsubishi Evo, Lancer Evo ή απλά Evo, είναι ένα σπορ αυτοκίνητο υψηλών επιδόσεων που παράγεται από την ιαπωνική αυτοκινητοβιομηχανία Mitsubishi Motors από το 1992 έως σήμερα. Μέχρι σήμερα, έχουν κυκλοφορήσει 10 επίσημες εκδοχές του μοντέλου, οι οποίες συνήθως προσδιορίζονται με λατινικούς αριθμούς. Όλες χρησιμοποίησαν 2-λιτρους κινητήρες turbo και συστήματα 4-κίνησης. Βασικό σημείο είναι ότι η ιπποδύναμη του πρώτου evo ξεκίνησε με 244 hp ενώ η τελευταία αγγίζει τους 320 hp.

       Το μοντέλο σχεδιάστηκε έτσι ώστε να συμμορφώνεται στους κανόνες έγκρισης Group A της FIA, που υποχρέωναν στις αρχές τις δεκαετίας του 1990 τους κατασκευαστές αυτοκινήτων να κατασκευάζουν τουλάχιστον 2.500 αυτοκίνητα παραγωγής ετησίως για κάθε αγωνιστικό μοντέλο που συμμετείχε σε αγώνες.

Smart Fortwo

    Η κατασκευή του Smart Fortwo προήλθε από μία προσωπική ιδέα του πρόεδρου της ωρολογοποιίας SwatchNicolas Hayek, ο οποίος θεωρούσε πως η παγκόσμια αυτοκινητοβιομηχανία είχε αγνοήσει εντελώς μία σημαντική μερίδα του υποψήφιου αγοραστικού κοινού, που επιζητούσε ένα μικρό, οικονομικό σε κατανάλωση και εντυπωσιακό αισθητικά αυτοκίνητο. Η ιδέα έγινε σύντομα γνωστή ως το «Swatchmobile».

Κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού, ο Hayek φοβήθηκε ότι οι ήδη υπάρχουσες αυτοκινητοβιομηχανίες θα αντιμετώπιζαν ως απειλή το Swatchmobile. Προκειμένου να αποφύγει ενδεχόμενη σύγκρουση με αυτές, προτίμησε να συνεργαστεί με κάποια από αυτές, αντί να τις ανταγωνιστεί άμεσα.

     Αν και αρχικά είχε συζητήσει με την Volkswagen για το πρόγραμμα του νέου μοντέλου,  η Mercedes-Benz ήταν η εταιρεία που πραγματοποίησε το όραμά του. Tελικώς υιοθετήθηκε η ονομασία Smart (Swatch Mercedes Art), ένα ακρωνύμιο που παράλληλα συνέπιπτε και με την αγγλική λέξη smart (έξυπνος).

     Το μοντέλο παρουσιάστηκε επίσημα τον Σεπτέμβριο του 1997, στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Φρανκφούρτης. Αρχικά επρόκειτο να λανσαριστεί τον Μάρτιο του 1998, αλλά σημειώθηκε μία καθυστέρηση, προκειμένου να υπάρξουν βελτιωτικές παρεμβάσεις στην ανάρτηση και στο σύστημα διεύθυνσης, με σκοπό να βελτιωθεί η ευστάθεια του νέου μοντέλου. Τελικά η παραγωγή του ξεκίνησε στις 1 Ιουλίου 1998, με τις πρώτες πωλήσεις να ξεκινούν τον Οκτώβριο

      Αν και η αγορά αντέδρασε κάπως διστακτικά στην αρχή, η Mercedes-Benz συνέχισε να το υποστηρίζει, με μεγάλη και έξυπνη διαφημιστική καμπάνια, που τράβηξε το ενδιαφέρον του κοινού, συν την προσθήκη νέων κινητήρων και εκδόσεων. Γενικότερα, το αυτοκίνητο εντυπωσίασε με την οικονομία καυσίμου και την ευελιξία του στους δρόμους των ασφυκτικά μποτιλιαρισμένων πόλεων και ιδιαίτερα με την ικανότητα στάθμευσης ακόμα και στα πλέον απίθανα σημεία, προσφέροντας έτσι λύση στο τεράστιο πρόβλημα στάθμευσης στις μεγαλουπόλεις. Με μήκος αμαξώματος 2,5 ακριβώς μέτρα, ήταν το αυτοκίνητο με το μικρότερο μήκος παγκοσμίως και μάλιστα ήταν ικανό ακόμα και να σταθμεύει κάθετα ως προς τα άλλα αυτοκίνητα. Το αποτέλεσμα όλων των παραπάνω παραγόντων, ήταν να πετύχει σταθερά υψηλές πωλήσεις στα επόμενα χρόνια.

Car audio

    Από τις πρώτες μέρες του ραδιοφώνου, κάποιοι λάτρεις του μέσου, το προσάρμοσαν στα αυτοκίνητά τους ως ένα έξτρα αξεσουάρ που τοποθετούνταν πάνω ή κάτω από την κονσόλα και γενικότερα όπου βόλευε.

     Η Γερμανική Blaupunkt προσάρμοσε για πρώτη φορά ένα ραδιόφωνο σε ένα Studebaker το 1932, ενώ στην Μεγάλη Βρετανία την επόμενη χρονιά η Crossley πρόσφερε ένα ραδιόφωνο στο μοντέλο των 10 ίππων. Ένα επίτευγμα της εποχής ήταν τα περίφημα «κουμπιά αναζήτησης», που επέτρεπαν με το πάτημα ενός κουμπιού να αναζητείται ο επόμενος σταθμός. Ήταν μια από τις πλέον δημοφιλείς επιλογές στην αγορά ενός Ford στην δεκαετία του 50. Έμεινε γνωστό με την ονομασία ραδιόφωνο "Town & Country", αφού είχε δύο κουμπιά που έγραφαν το ένα "Town" (πόλη) και το άλλο "Country" (επαρχία). Πατώντας το κουμπί « Town» ενεργοποιούνταν ένα μοτέρ που άλλαζε την συχνότητα και ταυτόχρονα ελαττώνονταν η ένταση λήψης του δέκτη ώστε να σταματάει μόνο στους σταθμούς με μεγάλο σήμα, τους τοπικούς δηλαδή σταθμούς. Μόλις έπιανε κάποιο σταθμό το μοτέρ σταματούσε. Πατώντας τώρα το κουμπί « Country» γινόταν ακριβώς το ίδιο χωρίς όμως την ελάττωση της έντασης λήψης οπότε επιλέγονταν ο αμέσως επόμενος σταθμός. Επιπλέον, για την περεταίρω αναζήτηση ραδιοφωνικών σταθμών, υπήρχε ένα κουμπί στο αριστερό μέρος των πεντάλ των ποδιών (μιλάμε για αυτόματα αυτοκίνητα, άρα στη θέση του πεντάλ του συμπλέκτη) με το οποίο κουμπί απλά επαναλαμβάνονταν η αναζήτηση

     Περεταίρω εξελίξεις και πατέντες επέτρεψαν περισσότερους νεοτερισμούς. Η Motorola πρόσφερε μαζί με το κλασικό πια ραδιόφωνο και ένα πικάπ στις 16 2/3 στροφές που προσαρμόζονταν σε κάποια Chrysler γνωστά ως «Hiway HI FI» από το 1956 μέχρι και το 1958.Ειδικοί δίσκοι τυπώνονταν από την Columbia και πωλούνταν μόνο από τους αντιπροσώπους της Chrysler. Όλα αυτά άλλαξαν το 1964 όταν η Philips παρουσίασε τη κλειστή κασέτα ή «Compact Cassette».

Scuderia Ferrari

    Ιδρύθηκε από τον Enzo Ferrari το 1929 ως Scuderia Ferrari με αντικείμενο την υποστήριξη οδηγών αγώνων και την υποστήριξη αγωνιστικών αυτοκινήτων για λογαριασμό της Alfa Romeo. Αυτό διήρκεσε μέχρι το 1938, οπότε η Alfa τον προσέλαβε επίσημα ως επικεφαλής της ομάδας αγώνων που είχε δημιουργήσει.

     Το 1940 η Alfa κρατικοποιήθηκε από την φασιστική κυβέρνηση του Μουσολίνι για να συμβάλει στην πολεμική προσπάθεια των δυνάμεων του Άξονος. Αυτό άφησε ανεπηρέαστη την μικρή εταιρεία του Enzo Ferrari, αλλά επειδή η Alfa δεν συμμετείχε πλέον σε αγώνες και το συμβόλαιό της την δέσμευε σε αποχή από αυτούς, η εταιρεία βρέθηκε πρακτικά χωρίς αντικείμενο εργασιών. Μετονομάσθηκε, έτσι, σε AACF (Auto Avio Costruzioni Ferrari) και κατασκεύαζε ειδικά εργαλεία μηχανολογικών κατασκευών και ανταλλακτικά αεροσκαφών. Ο "Commendatore" (όπως ήταν το παρατσούκλι του Enzo) δεν έμεινε, ωστόσο, αδρανής: Κατασκεύασε το πρώτο αμιγώς δικό του αυτοκίνητο (Tipo 815), το οποίο έμεινε χωρίς χρήση σε αγώνες (αν και συμμετείχε στον αγώνα "Mille Miglia" του 1940). Το 1943 ο Ferrari αποφάσισε να μεταφέρει την εταιρεία στο Maranello, όπου και παραμένει μέχρι σήμερα. Το μικρό εργοστάσιο δεν γλίτωσε από τους βομβαρδισμούς του πολέμου: Καταστράφηκε το 1944 και ανοικοδομήθηκε το 1946.

    Κατά τη διάρκεια της ιστορίας της, η εταιρεία έγινε γνωστή για τη συνεχόμενη συμμετοχή της στους αγώνες αυτοκινήτου και ειδικά στην Formula 1, όπου γνώρισε μεγάλες επιτυχίες, ειδικά στις δεκαετίες του 1950,1960 και 1970, στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και το διάστημα 1999 - 2004. Η ομάδα κατέκτησε αρκετές φορές το Πρωτάθλημα κατασκευαστών και αρκετοί οδηγοί της το Πρωτάθλημα Οδηγών.Ο ίδιος ο Enzo Ferrari διατήρησε τον έλεγχο του αγωνιστικού τμήματος της εταιρείας μέχρι τον θάνατό του, το 1988, σε ηλικία 90 ετών.

   Τα αυτοκίνητα της Ferrari θεωρούνται από τα καλύτερα στον κόσμο, τόσο κατασκευαστικά όσο και από άποψη επιδόσεων και γίνονται αντικείμενο λατρείας από οπαδούς της αυτοκίνησης καθώς και σύμβολα κοινωνικού στάτους.

Audi 200

   Το Audi 200 ήταν ένα πολυτελές αυτοκίνητο που παρήχθη από τη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία Audi από το 1979 έως το 1991. Ουσιαστικά, το 200 ήταν μία πληρέστερα εξοπλισμένη έκδοση του Audi 100, με ορισμένες αλλαγές στην εμφάνιση και στα μηχανικά μέρη.

      Η πρώτη γενιά του Audi 200, παρουσιάστηκε τον Σεπτέμβριο του 1979. Ήταν διαθέσιμο με δύο πεντακύλινδρους  κινητήρες βενζίνης - 2.1 λίτρων με 136 ίππους και 2.2 λίτρων τούρμπο με 170 ίππους. Το 1983 μάλιστα, το Audi 200 2.1 Turbo χωρίς καταλύτη, ήταν ένα από τα ταχύτερα αυτοκίνητα παραγωγής παγκοσμίως, με επιτάχυνση 0 - 100 χλμ/ώρα σε 8,1 δευτερόλεπτα και τελική ταχύτητα 230 χλμ/ώρα. Από τον Αύγουστο του 1984, εμφανίστηκε και έκδοση με κινητήρα 2.2 λίτρων, ο οποίος τον Αύγουστο του 1985 απέκτησε στάνταρ υπερτροφοδότηση. Τον Φεβρουάριο του 1989 εμφανίστηκε η ισχυρότερη έκδοση στην ιστορία του μοντέλου, το 2.2 20V Turbo quattro, με 220 ίππους, επιτάχυνση 0 - 100 χλμ/ώρα σε 6,6 δευτερόλεπτα και τελική ταχύτητα 245 χλμ/ώρα.

      Ο εξοπλισμός του αυτοκινήτου ήταν υπερπλήρης για τα δεδομένα της εποχής του. Διέθετε κεντρικό κλείδωμα, υδραυλική υποβοήθηση τιμονιού, ηλεκτρικά παράθυρα, προσκέφαλα στα εμπρός και πίσω καθίσματα, ράδιοκασετόφωνο και σύστημα πλύσης των φανών με ψεκαστήρες. Προαιρετικά ήταν διαθέσιμα αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων, δερμάτινο σαλόνι και κλιματισμός. Αν και το δίδυμο Audi 100 συνέχιζε να προσφέρεται σε διάφορες επιλογές εξοπλισμού, το Audi 200 είχε γενικά πληρέστερο εξοπλισμό από αυτόν του Audi 100.

Ford Mustang

    H Ford Mustang είναι ένα σπορ αυτοκίνητο που κατασκευάζεται από την αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία Ford, από το 1964 έως και σήμερα. Είναι ένα από τα γνωστότερα αυτοκίνητα παγκοσμίως και δημιουργός της κατηγορίας των pony cars, γνωστά και ως muscle cars - φθηνά σπορ coupé με μακρύ μπροστινό μέρος, κοντό πίσω μέρος και σαλόνι διάταξης 2+2.

    Λόγω της διαχρονικής της επιτυχίας, η Mustang έχει εξελιχθεί σε ένα από τα πλέον μυθικά αυτοκίνητα της παγκόσμιας αυτοκίνησης, με εξαιρετικά υψηλό ίματζ διεθνώς και μάλιστα παρά το γεγονός ότι συνήθως δεν εξάγεται μαζικά  εκτός Βόρειας Αμερικής, μόνο κατόπιν ειδικής παραγγελίας. Σε πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων και στην Ελλάδα, θεωρείται από την κοινή γνώμη ως το «νούμερο 2» πιο αναγνωρίσιμο και σε πρεστίζ Αμερικανικό αυτοκίνητο, πίσω μόνο από την Chevrolet Corvette, η οποία όμως είναι πολύ ακριβότερη και ανήκει σε εντελώς διαφορετική κατηγορία, αυτή των 2-θέσιων supercars υψηλών επιδόσεων.

    Η ονομασία Mustang προέρχεται από το ομώνυμο είδος αλόγου που ζει στη Βόρεια Αμερική, εξ' ου και το σήμα του μοντέλου, με το άλογο που καλπάζει. Όλες οι γενιές της Mustang, έχουν εμφανιστεί σε πολλές ταινίες του αμερικανικού κινηματογράφου.

    Η αρχική Mustang κέρδισε το Χρυσό Μετάλλιο Tiffany Gold Medal για την σεζόν του 1965, ως το άριστο πρότυπο Αμερικανικού ντιζάιν. Έγινε έτσι το πρώτο στην ιστορία αυτοκίνητο που κατάφερε κάτι τέτοιο.

     Κατά την μακροχρόνια σταδιοδρομία της, η Mustang ήταν μέσα στην 10-άδα Ten Best list του αμερικανικού περιοδικού Car and Driver, τα έτη 1983, 1987, 1988, 2005, 2006 και 2011. Επίσης, κέρδισε το βραβείο του Αυτοκινήτου της Χρονιάς (Car of the Year) του αμερικανικού περιοδικού Motor Trend, τα έτη 1974 και 1994.Η Ford Mustang του 2005, δηλαδή της πρώτης σεζόν της 5-ης γενιάς, αναδείχθηκε το Αυτοκίνητο της Χρονιάς στον Καναδά, ενώ έχασε οριακά την πρωτιά για το Αυτοκίνητο της Χρονιάς στη Βόρεια Αμερική από το Chrysler 300.

Lancia Beta

  Το Lancia Beta ήταν ένα μικρομεσαίο αυτοκίνητο που παρήχθη από την ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία Lancia. Ήταν το πρώτο μοντέλο μετά την εξαγορά της εταιρείας από την Fiat το 1969 και το πρώτο που ακολούθησε πάλι την ιστορική ονοματολογία μοντέλων με ελληνικά ονόματα. Oι μηχανικοί της Lancia, για πρώτη φορά, δανείστηκαν σε μεγάλο βαθμό στοιχεία από το τεχνολογικό υπόβαθρο των τότε μοντέλων της Fiat, αν και ειδικότερα στο Beta μόνο από τους κινητήρες.

    Η εταιρεία επέλεξε το όνομα «Beta» για το νέο της μοντέλο, υποδηλώνοντας έτσι ένα νέο ξεκίνημα, με δυναμική στροφή προς τις παραδοσιακές ρίζες της. Συγκεκριμένα, ο ιδρυτής της μάρκας, Βιντσέντζο Λάντσια, χρησιμοποιούσε γράμματα της ελληνικής αλφαβήτου, όπως Alpha, Beta, Gamma, Delta κλπ.Αν και η λογικότερη επιλογή για να υποδηλωθεί νέο ξεκίνημα ήταν το πρώτο γράμμα της αλφαβήτου, «Alpha», ωστόσο επέλεξε να μην το επαναφέρει και μάλιστα το «Άλφα» παραμένει, μέχρι σήμερα, το μόνο γράμμα που δεν χρησιμοποιεί. Αυτό συμβαίνει για να μην συγχέεται με την αδελφή εταιρεία Alfa Romeo.

    Ορισμένοι είχαν αντιμετωπίσει επιφυλακτικά το Beta, θεωρώντας την ως μοντέλο της Fiat, αντί για πραγματική Lancia, λόγω του ότι έφερε κινητήρες που βασίζονταν σε αυτούς της Fiat. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, η Lancia είχε επιτύχει υψηλό βαθμό αυτονομίας από την Fiat, κατά την εξέλιξη του Beta, με το σασί, την αισθητική, την ανάρτηση και το σαλόνι να παραμένουν ανεξάρτητα.

    Ακόμα και οι κινητήρες της Fiat, που είχαν σχεδιαστεί από τον Aurelio Lampredi, ο οποίος κατασκεύαζε μηχανικά σύνολα για την Ferrari, προτού προσληφθεί από την Fiat, ήταν από τους πλέον προηγμένους 4-κύλινδρους κινητήρες στην Ευρώπη, την τότε εποχή. Η παραγωγή τους συνεχίστηκε έως τη δεκαετία του 1990 και βελτιωμένες εκδοχές τους χρησιμοποιήθηκαν σε σπορ μοντέλα, όπως την κορυφαία έκδοση Lancia Delta Integrale.

Αustrο-Daimler ADM II

Το Αustrο-Daimler ADM II ήταν ένα αυτοκίνητο της μεσαίας τάξης, από την αυτοκινητοβιομηχανία Austro-Daimler. Κατασκευάστηκε μεταξύ του 1923 και του 1928, ως συμπλήρωμα του μεγαλύτερου Austro-Daimler AD 6-17. Όπως και το AD 6-17, το ADM II σχεδιάστηκε από τον Φέρντιναντ Πόρσε.

Τα πλέον αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά του ήταν:

• Ο κινητήρας του ήταν 6-κύλινδρος σε σειρά 2.6 λίτρων, είχε τοποθετηθεί στο εμπρός τμήμα και συνδεόταν με τους πίσω τροχούς με κιβώτιο τεσσάρων ταχυτήτων.
• Το 1926, προστέθηκε μία σπορ έκδοση 3.0 λίτρων, το Austro-Daimler ADM 3 Liter. Διατηρήθηκε στην παραγωγή έως το 1928, αποκλειστικά σε 2-θέσιο και 4-θέσιο κάμπριο.
• Ο μπροστινός άξονας ήταν άκαμπτος (σταθερός), με διαμήκη φύλλα σούστας, ενώ ο πίσω άξονας ήταν άκαμπτος και προσαρμοσμένος σε ημιελλειπτικά ελατήρια.
• Έφερε φρένα και στους τέσσερις τροχούς.

Συνολικά παρήχθησαν 500 αντίτυπα όλων των εκδόσεων του ADM.

Alfa Romeo

      Το 1910 ένας σχεδιαστής ονόματι Romano Cattaneo ανέλαβε την εργασία να βρει ένα λογότυπο-σήμα για μια νέα εταιρία με έδρα το Μιλάνο την ALFA. Σε γενικές γραμμές είναι κοινός αποδεκτό πως το σήμα βασίζεται στο έμβλημα του οίκου Visconti και στον ερυθρό σταυρό σε λευκό φόντο το έμβλημα της πόλης του Μιλάνου το πρώτο μέρος του 5ου αιώνα μ.Χ. Ένα τεράστιο φίδι λέγεται ότι τρομοκρατούσε τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής του Μιλάνου. Ήταν ο Ottoni Visconti και η ηρωική του πράξη της σφαγής του, που αναπαρίσταται στο έμβλημα της οικογένειας. Ο κόκκινος σταυρός σε λευκό φόντο τιμά τα κατορθώματα του Giovanni Da Rio, που ήταν ο πρώτος που σκαρφάλωσε στο τοίχος της Ιερουσαλήμ και κρέμασε ένα σταυρό κατά την πρώτη Σταυροφορία. 

       Το 1918, όταν η εταιρία αγοράστηκε από τον Nicola Romeo, το σήμα ξανασχεδιάστηκε με την βοήθεια του Giuseppe Merosi ώστε το έμβλημα του Μιλάνου και αυτό της οικογένειας των Visconti να συμπεριληφθούν σ’ ένα κυκλικό μοτίβο που θα περικυκλώνονταν από ένα σκούρο μπλε δαχτυλίδι που έγραφε "ALFA — ROMEO" και "MILANO".  Μετά την νίκη του P2 στο παγκόσμιο πρωτάθλημα αυτοκινήτων το 1925, η Alfa πρόσθεσε ένα δάφνινο στεφάνι γύρο από το σήμα. Το 1946 μετά την νίκη των Δημοκρατικών στην Ιταλία οι κόμβοι των Savoy αντικαταστάθηκαν από δύο καμπυλωτές.

Mercedes-Benz 600

    Το Mercedes-Benz 600, ήταν ένα υπερπολυτελές αυτοκίνητο που παρήχθη από τη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία Mercedes-Benz μεταξύ του 1964 και του 1981, σε περιορισμένα αντίτυπα. Για σχεδόν 2 δεκαετίες ήταν ένα από τα ακριβότερα αυτοκίνητα στην παγκόσμια αγορά και, με διαφορά, το ακριβότερο Mercedes-Benz.

    Η εξέλιξη του 600 άρχισε στα μέσα της δεκαετίας του 1950. Ο Nallinger Fritz, ένας μηχανικός που κατείχε ηγετικό ρόλο στην Mercedes-Benz, προώθησε την ανάπτυξη ενός «υπερπολυτελούς αυτοκινήτου, για άνεση, ταξίδια και διασκέδαση». Οι προγραμματιστές πήραν εντολή να δημιουργήσουν ένα μοντέλο με ιδιαίτερα μακρύ μεταξόνιο. Το 1960 η μελέτη ολοκληρώθηκε και ακολούθησαν δώδεκα διαφορετικές σειρές ελέγχου του προτύπου που διέθετε τα ακριβή χαρακτηριστικά του τελικού αυτοκινήτου.

     Τελικώς, το Mercedes-Benz 600 παρουσιάστηκε το Σεπτέμβριο του 1963 στo διεθνές σαλόνι αυτοκινητου της Φρανκφούρτης. Μόλις δύο εβδομάδες νωρίτερα πάντως, το 600 είχε παρουσιαστεί σε δέκα δημοσιογράφους αυτοκινήτου από όλο τον κόσμο. Το «Grand Mercedes» (Μεγάλο Mercedes) έγινε δεκτό με ενθουσιασμό από τον Τύπο και το κοινό. Θεωρήθηκε το πιο σύγχρονο αυτοκίνητο του κόσμου, καθώς διέθετε αυτόματο κιβώτιο, κλιματισμό, υδραυλικό τιμόνι, δισκόφρενα και στους 4 τροχούς, αερανάρτηση, ηλεκτρικά καθίσματα, ηλεκτρικά παράθυρα, τηλέφωνο, ενώ μπορούσε να παραγγελθεί ακόμα και με τηλεόραση. Η τιμή του ήταν εξαιρετικά υψηλή: στη Γερμανία, κατά την έναρξη των πωλήσεων το 1964, κόστιζε 56.500 Γερμανικά μάρκα.

     Η πρώτη πετρελαϊκή κρίση του 1973 και η ταυτόχρονη εισαγωγή του Mercedes-Benz S-Class μείωσαν κατακόρυφα τη ζήτηση. Στα μετέπειτα χρόνια, συνέχισε να παράγεται σε ελάχιστα αντίτυπα και να διατίθεται μόνο κατόπιν παραγγελίας, χωρίς να υπάρχει πλέον στις αντιπροσωπείες. Το τελευταίο W100 κύλησε από τη γραμμή παραγωγής τον Ιούνιο του 1981. Συνολικά 2.677 αντίτυπα παρήχθησαν.

Fiat 127

    Το Fiat 127 λανσαρίστηκε τον Απρίλιο του 1971, αρχικά μόνο ως 2πορτο fastback, ενώ το 1972 προστέθηκε ένα 3πορτο hatchback, με πανομοιότυπο αμάξωμα, αλλά με πίσω 3η πόρτα. Έγινε έτσι το πρώτο αυτοκίνητο πόλης της Fiat με 3πορτη hatchback διάταξη.

Ταυτόχρονα, το 127 ήταν το πρώτο αυτοκίνητο πόλης της Fiat με τον κινητήρα μπροστά και την κίνηση να μεταδίδεται στους μπροστινούς τροχούς, εισάγοντας έτσι τη διάταξη «όλα εμπρός» στα μικρότερα μοντέλα της Fiat. Επιπλέον, ο 4-κύλινδρος σε σειρά κινητήρας του, 903 cm³, είχε τοποθετηθεί κατά τον εγκάρσιο άξονα και με κλίση προς τα εμπρός, για καλύτερη κατανομή βάρους, σε συνδυασμό και με την τοποθέτηση του κιβωτίου ταχυτήτων στην άκρη του κινητήρα.

   Όλες αυτές οι μηχανικές σχεδιαστικές ιδέες είχαν δοκιμαστεί προηγούμένως στα ομόσταυλα Autobianchi Primula και Autobianchi A112. Σε μοντέλο της Fiat, η διάταξη «όλα εμπρός» και η εγκάρσια τοποθέτηση είχαν πρωτοεισαχθεί στο μικρομεσαίο Fiat 128 του 1969.Το αξιόπιστο μηχανικό σύνολο του 127 είχε προέλθει επίσης από την Autobianchi, καθώς και παλαιότερες γενιές μοντέλων Fiat, με διαφορετικές εκδοχές κυβισμού. Επίσης, το 127 έφερε μία μοναδική για αυτοκίνητο πόλης ανάρτηση στον πίσω άξονα, με εγκάρσια ημι-ελλειπτικά ελατήρια.

     Από την πρώτη στιγμή, το μοντέλο απέσπασε θετικά σχόλια από τον Τύπο αυτοκινήτου και το κοινό για τους εσωτερικούς χώρους, την πολύ καλή οδική συμπεριφορά και την οικονομία καυσίμου - αποτέλεσμα του χαμηλού βάρους. Μάλιστα το 127 κέρδισε τον τίτλο του Ευρωπαϊκού Αυτοκινήτου της Χρονιάς για το 1972 και έγινε το τρίτο νικητήριο μοντέλο της Fiat σε 6 έτη. Σημειωτέον ότι τον ίδιο τίτλο κέρδισε και ο διάδοχός του, το Fiat Uno, όπως επίσης και ο διάδοχος του Uno, το Fiat Punto 1-ης γενιάς.

    Η απήχηση του 127 παρέμεινε διαχρονική, καθώς στη δεκαετία του 1970 ήταν από τα κορυφαία σε πωλήσεις αυτοκίνητα στα κράτη της Δυτικής Ευρώπης και της Νότιας Ευρώπης, μεταξύ των οποίων και στην Ελλάδα. Τον Ιούνιο του 1974, παρήχθη το εκατομμυριοστό Fiat 127,σε μόλις 3 έτη από το λανσάρισμα, κάτι άκρως εντυπωσιακό αν αναλογιστεί κανείς ότι το εξαιρετικά επιτυχές παλαιότερο Fiat 600 χρειάστηκε 7 έτη για να φτάσει αυτό το νούμερο.

Alta A200 - Το ελληνικό αυτοκίνητο

     Η Alta A200 ήταν ένα τρίκυκλο επιβατικό αυτοκίνητο που εισήχθη το 1968, το οποίο κατασκευαζόταν από την εταιρεία Alta και ήταν ελληνικής παραγωγής. Το αυτοκίνητο αυτό ήταν σχεδιασμένο με βάση το γερμανικό Fuldamobil, αλλά ήταν συνολικά πιο μοντέρνο ως σχέδιο. Διέθετε κινητήρα Heinkel, κυβισμού 200 cm³. Το αυτοκίνητο είχε μέτρια επιτυχία στην ελληνική αγορά και σύντομα θεωρήθηκε ξεπερασμένο. Διατηρήθηκε στην παραγωγή μέχρι το 1974. Συχνά αναφέρεται ως το τελευταίο παράγωγο της Fuldamobil και θεωρείται από μεγάλο αριθμό οπαδών της αυτοκίνησης ως ένα είδος συλλεκτικό.

Maserati

Οι τέσσερεις αδελφοί Alfieri, Ettore, Ernesto και Bindo Maserati, ίδρυσαν την εταιρεία το 1914. O Mario Maserati (καλλιτέχνης της οικογένειας) είναι ο υπεύθυνος για το έμβλημα της εταιριάς (την τρίαινα του Ποσειδώνα) εμπνευσμένο από το αντοίστιχο άγαλμα στο κέντρο της πόλης της Bolognia (έδρα τότε της Maserati).

Alfa Romeo Alfa 6

To Alfa Romeo Alfa 6 ήταν ένα πολυτελές αυτοκίνητο που παρήχθη από την ιταλική Alfa Romeo μεταξύ του 1979 και του 1986.Η αισθητική του έμοιαζε ιδιαίτερα με αυτήν της Alfa Romeo Alfetta, αλλά ήταν μία εντελώς ξεχωριστή κατασκευή. Σχεδιάστηκε από την εταιρεία Bertone, αν και αυτό είχε τότε τηρηθεί μυστικό. Ένα σπάνιο για την εποχή του πλεονέκτημα, ήταν η προσφορά του και με πετρελαιοκινητήρα και μάλιστα τουρμποντίζελ.

 Το Alfa 6 έφερε στάνταρ υδραυλικό τιμόνι, ηλεκτρικά παράθυρα, ηλεκτρικά ρυθμιζόμενους καθρέπτες, κεντρικό κλείδωμα και ένα διαφορικό περιορισμένης ολίσθησης. Όλα αυτά έκαναν το Alfa 6 εξαιρετικά ανταγωνιστικό, σε μία εποχή που τέτοια στοιχεία εξοπλισμού ήταν συνήθως έξτρα και με ιδιαίτερα ακριβή χρέωση. Έμφαση, επίσης, είχε δοθεί και στην ασφάλεια. Για παράδειγμα, το μοντέλο έφερε έναν αισθητήρα βίαιου τραντάγματος, που διέκοπτε την παροχή καυσίμου σε συμβάν πρόσκρουσης.

 Το 1983, το Alfa 6 υπέστη μία ανανέωση με νέους ενιαίους ορθογώνιους προβολείς, αντί για δίδυμους κυκλικούς, νέους προφυλακτήρες, νέα γρίλια και νέο περίβλημα γύρω από τα πίσω φώτα. Επίσης, έγιναν και βελτιώσεις στο εσωτερικό, ενώ μηχανικά, τα κάπως προβληματικά καρμπυρατέρ του 6-κύλινδρου 2.5 κινητήρα αντικαταστάθηκαν από ηλεκτρονικό ψεκασμό καυσίμου της Bosch L-Jetronic, με την ισχύ να παραμένει ίδια. Ταυτόχρονα εισήχθησαν δύο νέοι κινητήρες, μία εκδοχή 2.0 V6 (η οποία διατήρησε τα καρμπυρατέρ) και ένας turbodiesel 2.5 VM 5-κύλινδρος σε σειρά.

 Συνολικά παρήχθησαν 12.070 αντίτυπα στο σύνολο των ετών παραγωγής του, αριθμός πολύ περιορισμένος ως προς τους ανταγωνιστές του και σχεδόν όλα διατέθηκαν στην εγχώρια αγορά. Ειδικότερα στην Ελλάδα, το μοντέλο δεν κυκλοφόρησε ποτέ επίσημα, λόγω της εξοντωτικά υψηλής φορολογίας επί της αξίας των αυτοκινήτων που επιβλήθηκε τον Ιούλιο του 1979, με αφορμή την τότε παγκόσμια πετρελαϊκή κρίση και τελικώς «στοίχειωσε» μόνιμα.

Nissan Tama

    To Nissan Tama ήταν το πρώτο ηλεκτροκίνητο αυτοκίνητο που κατασκεύασε η Nissan και κυκλοφόρησε μεταξύ του 1947 και του 1950.Σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του αυτοκινήτου, από τον σχεδιασμό του μέχρι και την παραγωγή του, έπαιξε η τότε κυβέρνηση της Ιαπωνίας που ενθάρρυνε της κατασκευάστριες εταιρείες για την παραγωγή ηλεκτροκίνητων οχημάτων. Ο λόγος ήταν ότι το πετρέλαιο μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν δυσεύρετο, σε αντίθεση με τον ηλεκτρισμό που υπήρχε σε αφθονία.

   Το 1946 δημιουργήθηκαν δύο πρωτότυπα αυτοκίνητα, τα οποία ήταν ουσιαστικά μία παραλλαγή του Nissan Ohta.Μία μπαταρία προστέθηκε κάτω από την καρότσα του Ohta και ένας ηλεκτροκινητήρας αντικατέστησε τον βενζινοκινητήρα, δημιουργώντας έτσι το νέο πρωτότυπο.Την επόμενη χρονιά (1947) ένα νέο πρωτότυπο με την ονομασία EOT-47 παρουσιάστηκε. Αυτή την φορά όμως ήταν σχεδιασμένο από λευκό χαρτί, ενσωματώνοντας νέες ιδέες, όπως ενσωμάτωση των εμπρόσθιων προβολέων στα φτερά του αυτοκινήτου και έναν νέο σχεδιασμό στο καπό, το οποίο θύμιζε το σχήμα του αλιγάτορα.

    Τελικώς, το πολυαναμενόμενο πρωτότυπο παρουσιάστηκε τον Μάιο της ίδιας χρονιάς και αργότερα μετονομάστηκε σε Tama, από την περιοχή που έδρευε το εργοστάσιο παραγωγής του.

    Το Tama κατάφερε γρήγορα να διακριθεί για τις επιδόσεις του, διανύοντας 96,3 χιλιόμετρα χωρίς επαναφόρτιση, με μέγιστη ταχύτητα τα 35,2 χλμ/ώρα, ενώ το 1949 η επόμενη γενιά του μοντέλου, γνωστό και ως Tama Senior, είχε την δυνατότητα να διανύσει μέχρι και 200 χιλιόμετρα με μία μόνο φόρτιση. Η χρήση του όμως περιορίστηκε κυρίως σε αυτή του ταξί μέχρι την λήξη της παραγωγής, το 1950.

Citroen Ami

    Κατά το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1950 η Citroën είχε μόλις δύο μοντέλα στην γκάμα της, τα οποία μάλιστα ήταν στα δύο άκρα των τάξεων μεγέθους και τιμής, το μικρό και οικονομικό Citroën 2CV και το μεγάλο και πολυτελές Citroën DS. Παρά την παρουσίαση μιας φθηνότερης εκδοχής του DS, που ονομάστηκε Citroën ID, το πρόβλημα δεν φάνηκε να αμβλύνεται.

    Ως αποτέλεσμα, η Citroën αποφάσισε να εξελίξει ένα νέο μοντέλο, προκειμένου να καλύψει το κενό αυτό και να επεκταθεί στην τότε ιδιαίτερα κερδοφόρα κατηγορία των αυτοκινήτων πόλης, καθώς ένα σημαντικό μέρος του αγοραστικού κοινού επιζητούσε πλέον κάπως μεγαλύτερα και λιγότερο «σπαρτιατικά» μοντέλα από το 2CV.

    Το Citroën Ami (στα γαλλικά «φίλος») εξελίχθηκε με βάση την πλατφόρμα του 2CV, αλλά με εντελώς διαφορετικό εξωτερικό ντιζάιν και πολλές μηχανολογικές αναβαθμίσεις. Η κυριότερη ήταν η κατασκευή και χρήση ενός ισχυρότερου κινητήρα, προκειμένου να ανταποκριθεί στο αυξημένο βάρος, καθώς ο τότε κινητήρας του 2CV (αερόψυκτος, 425 cm³) ήταν εμφανώς ανεπαρκής για μεγαλύτερο μοντέλο. Η ανάρτηση ήταν ανεξάρτητη και στους 4 τροχούς. Η οροφή του αυτοκινήτου κατασκευαζόταν από συνθετικό πλαστικό και μετά συνδεόταν με το σασί. Το ίδιο το σασί συναρμολογείτο πλήρως με μπουλόνια.

    Μολονότι ο εξοπλισμός του ήταν λιτός, το φινίρισμά του ωστόσο ήταν σε μεγάλο βαθμό εμπνευσμένο από το πολυτελές Citroën DS, καθώς διέθετε το κλασικό τιμόνι της Citroën με την μία ακτίνα, καθίσματα από βελούδο, καθώς και χειρολαβές θυρών και μοχλοδιακόπτες που παρέπεμπαν άμεσα στο DS. Η σχεδίαση του εμπρόσθιου μέρους ήταν αντισυμβατική για τα δεδομένα της τότε εποχής, καθώς το Ami 6 ήταν τα πρώτο μοντέλο παγκοσμίως με ορθογώνιους προβολείς «σαν οθόνη τηλεόρασης», αντί για κυκλικούς.

Lamborghini

Πήρε το 1963 το όνομα του ιδρυτή της εταιρείας Ferrucio Lamborghini κατ' αρχήν ως Lamborghini Trattori κατασκευάζοντας τρακτέρ. Ήταν μετά την περίφημη συνάντηση του Ferrucio με τον Enzo Ferrari όταν ο πρώτος πήγε να του παραπονεθεί για την κακή ποιότητα του συμπλέκτη της Ferrari 250 GT που του ανήκε. Η απάντηση του Enzo ήταν : "Δεν φταίει ο συμπλέκτης αλλά ο οδηγός. Άσε τα σπόρ αυτοκίνητα γι' αυτούς που ξέρουν και περιορίσου στα τρακτέρ σου." Ο Feruuccio επέστρεψε στο εργοστάσιό του διέλυσε τον συμπλέκτη της Ferrari για να ανακαλύψει ότι χρησημοποιούσε τα ίδια υλικά με τα δικά του τρακτέρ. Τον επόμενο χρόνο παρουσίασε την Lamborghini 350 GT. Έκτοτε όλα τα μοντέλα της εταιρίας έχουν ονόματα απο ταύρους ή ταυρομάχους.

Mercedes-Benz S-Class

    Το Mercedes-Benz S-Class ήταν ένα πολυτελές αυτοκίνητο, που παρήχθη μεταξύ του 1972 και του 1980.  H S-Class  ήταν το πρώτο μοντέλο της εταιρείας που εισήγαγε την ονομασία S-Class, δηλαδη Sonderklasse («special class»).Η έκδοση 450SEL κέρδισε το βραβείο του Ευρωπαϊκού Αυτοκινήτου της Χρονιάς, για το 1974.

  Το συγκεκριμένο ντιζάιν ήταν ένα τεράστιο βήμα μπροστά ως προς τα αμέσως προηγούμενα, ενώ έφερε και έντονα μυώδεις γραμμές που του προσέδιδαν έναν συνδυασμό σπορ δυναμικής πολυτέλειας. Η έμπνευση είχε προέλθει από το roadster Mercedes-Benz SL-Class R107, ιδίως στα εμπρός και πίσω φώτα.

     Το W116 ενίσχυσε περαιτέρω την ήδη καλή φήμη της εταιρείας στον τομέα της ασφάλειας, καθώς έφερε τα εξής σπάνια για την τότε εποχή στοιχεία:

• Μία ανθεκτική καμπίνα, γνωστή ως «κλωβός ασφαλείας», με ενισχύσεις στην οροφή και στις πόρτες, σε συνδυασμό και με ζώνες ελεγχόμενης παραμόρφωσης.
• Όλες οι εκδόσεις έφεραν στάνταρ προσκέφαλα στα εμπρόσθια καθίσματα, στάνταρ μπροστινές ζώνες ασφαλείας και βελτιωμένο τιμόνι ασφαλείας.
• Tο ντεπόζιτο της βενζίνης είχε τοποθετηθεί πάνω από τον πίσω άξονα και προς το κέντρο του αμαξώματος, μειώνοντας έτσι τις πιθανότητες να εκραγεί σε οπίσθια πρόσκρουση
• Επιπλέον, όλες οι εκδόσεις ήταν εξοπλισμένες με 4 δισκόφρενα, κάτι πολύ σπάνιο για την εποχή του.
• Τον Δεκέμβριο του 1978, επίσης, εμφανίστηκε προαιρετικό Σύστημα Αντιμπλοκαρίσματος Τροχών (ABS) από την Bosch.

Chevrolet Camaro

    Η 1-η γενιά της Chevrolet Camaro λανσαρίστηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 1966, με βάση το καινούριο τότε σασί F-body. Το σασί αυτό διατηρήθηκε έως την λήξη της τέταρτης γενιάς, το 2002 και ήταν 2-πορτο, 4-θέσιο (αυστηρά 2+2), με τη διάταξη «κινητήρας μπροστά / πίσω κίνηση». Από το πρώτο έτος κυκλοφορίας της, η πρώτη γενιά της Camaro διατέθηκε ως coupé και convertible. Το ντιζάιν της θεωρήθηκε άκρως εντυπωσιακό, με έντονη προσωπικότητα και δεν είναι τυχαίο ότι έδωσε την έμπνευση για το ρετρό ντιζάιν της 5-ης (σημερινής) γενιάς της Camaro.

    Οι βασικοί κινητήρες του μοντέλου ήταν δύο 6-κύλινδροι σε σειρά, αλλά οι περισσότεροι ήταν V8 κατά την Αμερικανική παράδοση. Μοναδικό μελανό σημείο ήταν το απαράδεκτο, ακόμα και για τα δεδομένα της δεκαετίας του 1960, 2-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο ορισμένων εκδόσεων. Οι άλλες εκδόσεις συνδυάζονταν με 3-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο ή 4-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο.

    Το μοντέλο γνώρισε αμέσως τεράστια εμπορική επιτυχία και είναι εντυπωσιακό ότι στα μόλις 3 χρόνια παραγωγής της 1-ης γενιάς, παρήχθησαν συνολικά 690.138 αντίτυπα από αυτήν. Εδώ πάντως πρέπει να τονιστεί ότι η τελευταία σεζόν ήταν εξαιρετικά μεγάλης διάρκειας, καθώς έφτασε μέχρι τον Νοέμβριο του 1969, λόγω κάποιων μηχανολογικών προβλημάτων που καθυστέρησαν την εισαγωγή της 2-ης γενιάς έως τις αρχές του 1970.